لشكركشى كنم، امّا نامه‌اى به پادشاه حبشه مى‌نويسم تا وى به كمك مسيحيان نجران بشتابد. نجاشى پادشاه حبشه با دريافت نامه قيصر روم لشكر انبوهى آماده و به سمت نجران حركت كرد و با ذونواس و لشكريانش درگير شد و آنها را نابود كرد. اين سرانجام آنها در دنيا بود. و امّا آنچه در آخرت در انتظار آنهاست در آيه زير ترسيم شده است. توجّه فرماييد:

« «إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ»؛ كسانى كه مردان و زنان با ايمان را شكنجه دادند سپس توبه نكردند، براى آنها عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان است!» [1] آرى! اصحاب الاخدود هم در دنيا گرفتار شده و با ذلّت و خوارى به قتل رسيدند و خداوند انتقام مظلومان شكنجه شده را از آنها گرفت، و هم در آخرت به عذابى به مراتب سخت‌تر و دردناك‌تر كه همان آتش سوزان است گرفتار خواهند شد.

در ضمن در اين آيه شريفه نكته جالب و اميدواركننده‌اى وجود دارد و آن اين كه: هيچ كس نبايد از لطف و رحمت خداوند مأيوس و نااميد شود، چرا كه درِ توبه به روى همه باز است، حتّى اگر شكنجه‌گران گودال‌هاى آتش حقيقتاً توبه كرده، و اعمال زشت گذشته خود را جبران نموده، و با قلب و دلى خالص به درگاه پروردگار مى‌رفتند خداوند توبه آنها را مى‌پذيرفت.

هدف از بيان داستان اصحاب الاخدود

همان‌گونه كه قبلًا نيز اشاره شد ذكر اين قطعه‌هاى تاريخى، و بيان اين داستان‌هاى واقعى به منظور اميد دادن به اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله و همه كسانى كه در طول تاريخ در پيمودن مسير حق در مقابله با ظالمان و ستمگران دچار سختى‌ها

[1]. سوره بروج، آيه 10.