ندارد، زيرا مى‌دانيم هنگامى كه در يك مسأله، احاديث فراوانى، آن هم در كتب معتبر نقل شود، از مجموع آنها اطمينان به صدور آن حكم از امام حاصل مى‌شود، و جاى اشكال‌تراشى در اسناد حديث باقى نمى‌ماند.

از طرف ديگر، در علم اصول اثبات شده كه فتوا دادن مشهور فقها به مضمون حديثى، به خصوص آنهايى كه به عصر ائمّه عليهم السلام نزديك‌تر بوده‌اند، موجب اطمينان به سند آن حديث مى‌شود.

و اين مطلب در مورد احاديث خمس كه در بالا اشاره شد به نحو كامل صدق مى‌كند.

از جمله اين احاديث، روايت «سماعة بن مهران» از امام «موسى بن جعفر عليه السلام» است:

«قَالَ سَألتُ ابَالْحَسَنِ عَنِ الْخُمْسِ؟ فَقَالَ: في كُلِّ ما أفادَ النّاسَ مِنْ قَلِيلٍ أو كَثِيرٍ». [1]

مى‌گويد: از امام موسى بن جعفر عليه السلام درباره خمس سؤال كردم، فرمود: خمس در تمام سودهايى كه به مردم مى‌رسد اعم از كم و زياد ثابت است.

3. آيا خمس در زمان غيبت امام زمان عليه السلام بخشيده شده است؟

بعضى مى‌گويند: در روايات آمده است كه در زمان غيبت امام‌

[1]. وسائل الشيعه، ج 6، ح 6، باب 8 از ابواب مايجب فيه الخمس‌