تكامل معنوى انسان و برخوردارى از مواهب بيشمارى در زندگى آينده‌اش معرفى مى‌كند در آن موقع اين گونه الفاظ مى‌تواند مفهومى داشته باشد، يعنى انسان براى ديگران كار كند و براى آنها زنده بماند و يا بميرد.

تازه حتى در چنين مكتبى نيز انسان موجودى است داراى دو بعد مختلف، بعد مادى و بعد معنوى، دليلى ندارد كه او را تنها از بعد معنوى بنگريم و انگيزهاى ماديش را ناديده فرض كنيم.

حتى در چنين مكتبى با تمام مفاهمين انسانى و معنويش بايد انگيزه‌هاى مادى را در حد اعتدال و در يك شكل كاملًا انسانى محترم بشمريم تا جامعه به پيش برود و گرفتار ركود و عقب ماندگى نشود.

عده‌اى مى‌گويند با چشم خودمان در نقاط مرزى شوروى ديده‌ايم كه كارگر را با نيروى نظامى و سرنيزه به سر كار مى‌برند چرا كه آنها حتى در نظام سوسياليسم محصول كار خود را عائد خويش نمى‌بينند بلكه بدست خودكامگى مشاهده مى‌كنند كه بنام رهبر و دولت و پيشواى ملت با استبدادى خشن هر گونه تصميمى را خواستند مى‌گيرند. ولى يك جامعه هنگامى در مسير طبيعى قرار دارد كه كارگرش با شوق و اشتياق صبح زود بر خيزد و بدنبال كار بشتابد و اين ممكن نيست مگر اين كه مالكيّت فرد را نسبت به محصول كار خويش محترم بشمريم بنابراين روياى محو مالكيّت فردى اگر هم تحقق يابد نتيجه‌اى جز ركود عقب گرد جامعه نخواهد داشت.