و اولادشان تو را در شگفتى فرو نبَرد، خدا مى‌خواهد آنان را به اين وسيله در زندگى دنيا مجازات كند و در حال كفر بميرند».

و در آيه 55 و 56 سوره مؤمنون مى‌گويد: «آيا چنين مى‌پنداريد كه اموال و فرزندانى را كه به آنان داده‌ايم براى اين است كه درهاى خيرات را به رويشان بگشاييم، چنين نيست، آنها نمى‌فهمند».

گاه تنگى رزق براى جلوگيرى از طغيان مردم است، چنانكه در آيه 27 سوره شورى مى‌فرمايد: «هرگاه خداوند روزى را بر مردم گشاده دارد راه ستم و طغيان پيش مى‌گيرند».

2. تقدير روزى تضادّى با تلاش‌ها ندارد.

نبايد از آياتى كه درباره تقدير و اندازه‌گيرى روزى به‌وسيله پروردگار است چنين استنباط كرد كه تلاش در اين زمينه نقش ندارد و اينها را بهانه تنبلى و فرار از زير بار مسؤوليّت‌ها و مجاهدت‌ها در مقياس فرد و اجتماع قرار داد كه اين پندار بر ضدّ آيات فراوانى از قرآن است كه تلاش را معيار موفّقيّت‌ها شمرده.

هدف اين است كه با تمام تلاش باز به‌روشنى مى‌بينيم كه دست ديگرى در كار است كه نتيجه تلاش‌ها بر باد مى‌رود و گاه براى اينكه مردم فراموش نكنند در پشت عالم اسباب دست قدرت «مسبّب‌الاسباب» كار مى‌كند. به هر حال محروميّت‌هاى ناشى از تنبلى و سستى را هرگز نبايد به حساب تقسيم روزى از ناحيه خداوند گذارد، چرا كه خود فرموده: روزى را به تناسب تلاش‌ها وسعت مى‌دهم.

3. روزى تنها به مواهب مادّى نيست.

روزى معناى وسيعى دارد كه روزى‌هاى معنوى را نيز در بر مى‌گيرد، بلكه روزى اصلى همين روزى معنوى است. در دعاها تعبير رزق در مورد روزى‌هاى معنوى بسيار به‌كار رفته است. در مورد حج مى‌گوييم:

«اللّهُمّ ارزُقنى حَجَّ بَيتِكَ الحَرامَ‌»

. در مورد توفيق اطاعت و دورى از معصيت مى‌گوييم:

«اللّهُمّ ارزُقني تَوفِيقَ‌