؛ سخن شما نور و فرمان شما رشد و سفارش شما تقواست». [1] واقعاً چه لذّتبخش است كه انسان چهل حديث را
حفظ كند و بگويد و روز قيامت در صف عالمان و فقيهان قرار گيرد. بنابراين بايد
بكوشيم تا در هر مجلسى سخنى از معصومين عليهم السلام گفته شود.
بايد توجّه داشت كه تمام دنيا، چه دنياى ظلم و چه عدالت، روى همين كتابها
(سوادٌ عَلَىالبَياض) مىچرخد. حافظان كلام اهلبيت عليهم السلام حافظان ديناند
و اينجاست كه مىبينيم انسانهايى مبارز، ايثارگر، عالم، فداكار و آگاه پرورش پيدا
مىكنند.
اكنون به چند حديث درباره نشر احاديث و تعليم آنها توجّه كنيد:
از على عليه السلام نقل شده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله سه بار
فرمود:
؛ خدايا، جانشينان مرا رحمت كن! پرسيدند: اى پيامبر خدا، جانشينان تو كيانند؟
فرمود: آنان كه حديث و سنّت مرا تبليغ كرده و آن را به امّتم مىآموزند». [2] عبداللّه بن
صالح هروى مىگويد از امام رضا عليه السلام شنيدم كه فرمود:
«رَحِمَ اللّهُ عَبداً أحيى أمرَنا
؛ خداوند رحمت كند بندهاى كه امر ما را زنده كند». پرسيدم چگونه امر شما زنده
مىشود؟ فرمود:
؛ علوم ما را فرا مىگيرد و آن را به مردم مىآموزد. اگر مردم سخنان زيباى ما
را بدانند قطعاً از ما پيروى مىكنند». [3] جميل بن درّاج و ديگران از امام صادق عليه السلام نقل
كردهاند كه فرمود:
«بادِروا أولادَكُم بِالحَديثِ قَبلَ أن يَسبِقَكُم إلَيهِمُ المُرجِئَةُ