است كه در واقع اين سرمايه ارزشمند را در همان مسيرى كه لازم است به كار اندازيم. يعنى بتوانيم با همين كتاب‌ها مردم را به خدا نزديك كرده و با حضرت رسول صلى الله عليه و آله و ائمّه و به‌خصوص امام زمان عليه السلام ارتباط دهيم. كسانى كه به چنين برنامه‌هايى اهمّيّت نمى‌دهند سخت در اشتباهند، زيرا اين سخن مربّى و معلّم بزرگ انسانيّت حضرت رسول صلى الله عليه و آله است و هر چه هست در همين كتاب‌هاست.

بنابراين بايد مخلصانه در خدمت همين كتاب‌ها باشيم. يعنى آنها را خوب مطالعه كنيم، خوب بفهميم و خوب به آنها عمل كنيم و آن‌گاه با روش بهترى در راه نشر و تبليغ آنها بكوشيم كه در اين صورت اداى وظيفه و خلأ وجود پيامبر صلى الله عليه و آله و غيبت امام زمان عليه السلام را با نشر كتاب پر كرده‌ايم. اينكه مثلًا در بحارالانوار آمده است:

«مَن حَفِظَ عَلى‌ امَّتي أربَعينَ حَديثاً يَنتَفِعونَ بِها بَعَثَهُ اللّهُ تَعالى‌ يَومَ القِيامَةِ فَقيهاً عالِماً

؛ هر كه چهل حديثى كه مردم از آن بهره ببرند حفظ كند، خداوند او را فقيه عالم مبعوث مى‌كند». [1] معنايش اين نيست كه آنها را حفظ كنيم، بلكه اينها را جمع كرده و آن‌گاه ابلاغ كنند.

پس مقصود از حفظ، نگهدارى و ابلاغ است. لذا علماى بزرگ «اربعين» مى‌نوشتند و در بين مردم تبليغ مى‌كردند كه چهل حديث حفظ كنند. حتّى در بين اصحاب كسانى بودند كه بيش از چهل هزار حديث حفظ داشتند و به امّت ابلاغ كردند.

چه افتخارى از اين بالاتر كه انسان احاديث پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل‌بيت عليهم السلام را به مردم برساند. و چه محرومند از سعادت كسانى كه ممكن است يك ساعت سخنرانى كنند امّا آيه و حديثى در بين مطالب آنها نيست، در حالى كه قرآن مى‌فرمايد: « «قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِينٌ»؛ از جانب خدا نور و كتاب روشنگرى به‌سوى شما آمد». [2] نور سخنرانى‌ها و كلمات اهل‌بيت عليهم السلام است،

[1]. بحارالانوار، ج 2، ص 156، ح 8.

[2]. سوره مائده، آيه 15.