درباره تمام مردمى كه در يك زمان در سراسر جهان زندگى مى‌كنند صادق شود، كه يك نمونه زنده آن در همين سازمانهاى پر طول و عرض بين المللى است!

توضيح اين كه: همه مى‌دانيم دنياى كنونى تشنه صلح و آزادى است، و با تمام ذرات وجود خود آن را مى‌طلبد، تا در پرتو آن بتواند از اين همه وسايل خدا داد كه در دل طبيعت نهفته شده و امروز در اثر پيشرفت فوق العاده صنعت، شايستگى بهره بردارى از آن را پيدا كرده است، به حد كافى بهره بردارى كند و به كمك آن زندگى مرفه و رضايت بخشى براى خويش فراهم سازد، زيرا تأمين اين هدف بدون «صلح و آزادى» به هيچ وجه امكان‌پذير نيست.

امّا متأسّفانه على رغم اين نياز شديد، روز به روز مسأله «صلح و آزادى» از دسترس او دورتر قرار مى‌گيرد، مثل اين كه نسبت معكوسى با پيشرفت صنعتى بشر پيدا كرده است. زيرا همان طور كه سابقاً هم اشاره كرديم، با پيشرفت برق آساى صنايع، نه تنها «مسابقه در هزينه‌هاى جنگى دولتهاى بزرگ» وارد مرحله تازه‌اى مى‌گردد، بلكه پاى دولتهاى كوچك و ضعيف «حتى آنها كه از تأمين نان شب براى‌