آب آشاميدنى دشمن در امانند، و استفاده از سلاحهاى كشتار جمعى ممنوع است.

اين كه ما به دنبال سلاح اتمى نيستيم و آن را حرام مى‌دانيم، ريشه در عقايد دينى ما دارد؛ سلاح اتمى بى‌گناه و باگناه، زن و مرد، بيمار و سالم، بزرگ و كوچك، همه را مى‌كشد، و اسلامى كه اجازه جلوگيرى از آب آشاميدنى دشمن را نمى‌دهد، چگونه اجازه ساخت سلاح اتمى مى‌دهد؟!

دنياى امروز براى جنگ حساب باز كرده است، غربيهاى طرفدار جنگ و نابودى انسانها خود را متمدّن مى‌دانند، و اسلام را متعلّق به گذشته. آيا برنامه‌هاى اسلام درباره جنگ با فطرت انسان هماهنگ‌تر است، يا برنامه‌هاى غير انسانى آنها، كه بر اثر بمباران اتمى هيروشيما و ناكازاكى هزاران نفر را در اين دو شهر به خاك و خون كشيده، و افراد زيادى را مجروح كردند كه هنوز از آثار آن رنج مى‌برند؟!

3- آيه 13 سوره توبه از ديگر آياتى است كه صراحت در جهاد دفاعى دارد:

«أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْماً نَّكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنتُمْ مُؤْمِنِينَ»؛ آيا با گروهى كه پيمانهاى خود را شكستند، و تصميم به اخراج پيامبر گرفتند، پيكار نمى‌كنيد؟! در حالى كه نخستين بار، آنها (پيكار با شما را) آغاز كردند؛ آيا از آنها مى‌ترسيد؟! با اين كه اگر ايمان داريد خداوند سزاوارتر است كه از او بترسيد».

طبق اين آيه شريفه مسلمانان مأمور جنگ با كسانى شدند كه آغازگر جنگ بودند، و پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و مؤمنين را از شهر و ديار خود بيرون رانده، و در مورد ترك مخاصمه به عهد و پيمان خويش وفادار نماندند. آيا در هيچ دين و مذهب و عقل و منطقى چنين جنگى نامشروع است!؟

بله، يك گروه در جهان يافت مى‌شود كه جنگ و جهاد را به هيچ وجه- حتّى از نوع دفاعيش- قبول ندارد، و آن فرقه ضالّه بهائيت است. آنان دو اصل اساسى دارند