برگردد، و در حال كفر بميرد تمام اعمال (نيك گذشته) او، در دنيا و آخرت بر باد مى‌رود؛ و چنين كسانى اهل دوزخند؛ و جاودانه در آن خواهند بود».

ماههاى حرام كدام است؟

ماههاى حرام سه ماه پى در پى ذيقعده و ذيحجّه و محرّم الحرام، به اضافه ماه رجب است. كه مسلمانان موظّف بودند در صورت اشتغال به جنگ، هر چند به حق، در اين چهار ماه در صورت توافق طرف مقابل آتش‌بس داده، و جنگ را متوقّف كنند.

پيشينه ماههاى حرام‌

حرمت جنگ در ماههاى حرام اختصاص به اسلام نداشته، بلكه در زمان انبياء پيشين هم بوده، و در دوران جاهليّت هم به آن پايبند بودند. ولى عرب جاهلى با ماههاى حرام و احكام آن بازى مى‌كرد، به گونه‌اى كه اگر مشغول جنگ با طائفه يا كشورى بود و ماههاى حرام فرا مى‌رسيد و تمايل به ادامه جنگ داشت، با خود مى‌گفت: «ما امسال در ماههاى حرام مى‌جنگيم و سال بعد قضا مى‌كنيم» كه قرآن مجيد از آن به «نسى‌ء» تعبير كرده است. به آيه شريفه 37 سوره توبه كه به اين مسأله اشاره دارد توجّه فرماييد:

«إِنَّمَا النَّسِى‌ءُ زِيَادَةٌ فِى الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَاماً وَيُحَرِّمُونَهُ عَاماً لِيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَايَهْدِى الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ»؛ تأخير ماههاى حرام (و جابه‌جا كردن آنها) فقط، افزايشى در كفر (مشركان) است؛ كه با آن، كافران گمراه مى‌شوند؛ يك سال، آن را حلال، و سال ديگر آن را حرام مى‌كنند، تا با مقدار ماههايى كه خداوند تحريم كرده هماهنگ شود