را بشويد) و آن را صاف (و خالى از خاك و بذر) رها كند. آنها از كارى كه انجام داده‌اند، چيزى به دست نمى‌آورند؛ و خداوند گروه كافران را هدايت نمى‌كند». [1]

دونكته در اين آيه شريفه قابل توجّه است:

نخست اين كه در روايات آمده است كه وقتى به «يا ايّها الذين آمنوا» مى‌رسيد لبيّك بگوييد؛ [2] يعنى تك تك مسلمانان بلكه تمام افراد بشر مخاطب آيات قرآنند و بايد به مضمون آن عمل كنند.

ديگر اين كه كار انسان رياكار پايه و ريشه و اساسى ندارد، به همين دليل بدون دوام است. مردم به زودى متوجّه رياكارى او مى‌شوند، و در پى آن نه در نزد خدا آبرويى خواهد داشت، و نه رويى در نزد خلق خدا.

آيه شريفه فوق تصوير گويايى از انفاق بدون قصد قربت را ارائه كرد. ولى آيه شريفه 265 سوره بقره انفاق خالصانه را به تصوير مى‌كشد. توجّه فرماييد:

«وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِيتاً مِّنْ أَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَأَتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِنْ لَّمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ»؛ و (عمل) كسانى كه اموال خود را براى خشنودى خدا، و پايدار ساختن (فضايل انسانى در) روح خود، انفاق مى‌كنند، همچون باغى است كه در نقطه بلندى باشد، و بارانهاى درشت به آن برسد، و ميوه خود را دو چندان دهد و اگر باران درشت به آن نرسد، بارانى نرم به آن مى‌رسد. (و در هر حال، شاداب و باطراوت است) و خداوند به آن‌چه انجام مى‌دهد بيناست».

طبق اين آيه شريفه خلوص در انفاق، فضائل اخلاقى درون وجود انسان را پابرجا، و بخل و دنياپرستى را دور، و سخاوت را ثابت و پابرجا مى‌كند. آرى، هر

[1]. سوره بقره، آيه 264.

[2]. وسائل الشيعه، ج 4، ص 753، ح 1.