براى حركت سيل‌آساى اين اقوام، دوران‌هاى مختلفى در تاريخ آمده است كه يكى از آنها دوران هجوم اين قبائل وحشى در قرن چهارم ميلادى تحت زمامدارى «آتيلا» بود، كه تمدّن امپراطورى روم را از ميان بردند.

و دوران ديگر كه ضمناً آخرين دوران هجوم آنها محسوب مى‌شود، در قرن دوازدهم ميلادى به سرپرستى چنگيزخان صورت گرفت كه بر ممالك اسلامى و عربى، هجوم آوردند، و بسيارى از شهرها از جمله «بغداد» را ويران نمودند.

در عصر كوروش، نيز هجومى از ناحيه آنها اتّفاق افتاد كه در حدود سال پانصد قبل از ميلاد بود، ولى در اين تاريخ، حكومت متّحد ماد و فارس به وجود آمد و اوضاع تغيير كرد و آسياى غربى از حملات اين قبائل آسوده شد.

به اين ترتيب، نزديك به نظر مى‌رسد كه يأجوج و مأجوج از همين قبائل وحشى بوده‌اند كه مردم «قفقاز» به هنگام سفر كوروش به آن منطقه تقاضاى جلوگيرى از آنها را از وى نمودند، و او نيز اقدام به كشيدن سدّ معروف ذو القرنين كرد [1].

[1]. براى توضيح بيشتر به كتاب ذوالقرنين يا كوروش كبير و همچنين فرهنگ قصص قرآن مراجعه نماييد.