رسيد كه عرب از آن تعبير به قرنى الشمس (دو شاخ آفتاب) مى‌كند.

بعضى ديگر معتقدند: اين نام به خاطر اين بود كه: دو قرن زندگى يا حكومت كرد، و در اين كه: مقدار قرن چه اندازه است؟ نيز نظرات متفاوتى دارند.

بعضى مى‌گويند: در دو طرف سر او برآمدگى مخصوصى بود، و به خاطر آن به «ذوالقرنين» معروف شد.

و بالاخره بعضى بر اين عقيده‌اند كه: تاج مخصوص او داراى دو شاخك بود.

و عقائد ديگرى كه نقل همه آنها به طول مى‌انجامد، و چنان كه خواهيم ديد مبتكر نظريه سوم يعنى «ابوالكلام آزاد» از اين لقب، استفاده فراوانى براى اثبات نظريه خود كرده است.

ب) از قرآن مجيد، به خوبى استفاده مى‌شود: ذو القرنين داراى صفات ممتازى بود از جمله:

- خداوند اسباب پيروزى‌ها را در اختيار او قرار داد.

- او سه لشگركشى مهم داشت: نخست به غرب، پس از آن به شرق، و سرانجام به منطقه‌اى كه در آنجا يك تنگه كوهستانى وجود داشته، و در هر يك از اين سفرها با اقوامى برخورد كرد كه، شرح صفات آنها در تفسير آيات گذشت.

- او مرد مؤمن، موحّد و مهربانى بود، و از طريق عدل و داد، منحرف نمى‌شد، و به همين جهت، مشمول لطف خاص پروردگار بود. او يار نيكوكاران، دشمن ظالمان و ستمگران بود، و به مال و ثروت دنيا علاقه‌اى نداشت.

- او هم به خدا ايمان داشت، و هم به روز رستاخيز.

- او سازنده يكى از مهمترين و نيرومندترين سدّهاست، سدّى كه در آن به جاى آجر و سنگ از آهن و مس استفاده شد (و اگر مصالح ديگر در ساختمان آن نيز به كار رفته باشد، تحت الشعاع اين فلزات بود) و هدف او از ساختن اين سدّ، كمك به گروهى مستضعف در مقابل ظلم و ستم قوم يأجوج و مأجوج، بوده است.