خجالت ندارد، بلكه ندانستن و نپرسيدن مايه شرم است. جالب اين كه آيه مورد بحث در مورد علماى اهل كتاب است، يعنى حتّى اگر غير مسلمانى در مسأله‌اى اطّلاعات كافى دارد بايد از او پرسيد و از آگاهى و اطّلاعاتش بهره جست.

د) پرسش و پاسخ از منظر روايات‌

روايات فراوانى در مورد بيان اهميّت سؤال و جواب وجود دارد، كه به دو نمونه آن قناعت مى‌شود:

1- حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمودند:

«العِلْمُ خَزَائِنُ، وَمِفْتاحُها السُّؤالُ، فَاسْألُوا يَرْحُمَكُمُ اللَّهُ، فَانَّهُ يُوجَرُ فيهِ ارْبَعَةٌ: السَّائِلُ، وَالْمُعَلِّمُ، وَالْمُسْتَمِعُ، وَالْمُحِبُّ لَهُمْ؛ [1]

علم و دانش خزينه‌ها و گنجينه‌هاست، و كليد اين گنجينه‌ها سؤال كردن است.

بنابراين، در مورد مجهولاتتان سؤال كنيد، خداوند شما را رحمت كند. زيرا چهار گروه بر اثر پرسش و پاسخ اجر مى‌برند: 1- سؤال كننده 2- معلّم و استادى كه پاسخ مى‌دهد 3- كسى كه در آن جلسه حاضر است و پرسش و پاسخ را مى‌شنود 4- كسى كه در جلسه حضور ندارد، امّا اين كار را دوست دارد».

2- حضرت على عليه السلام فرمودند:

«سَلُونى‌ قَبْلَ انْ تَفْقِدُونى‌ فَلَأَنَا بِطُرِقِ السَّماءِ اعْلَمُ مِنّى‌ بِطُرُقِ الْارْضِ‌

؛ در مورد هر چيزى كه مايل هستيد قبل از آن كه مرا از دست بدهيد سؤال كنيد، چرا كه من راههاى آسمان را بهتر از راههاى زمين مى‌شناسم». [2]

3- در نهج‌البلاغه آن حضرت آمده است:

«وَلا يَسْتَحِيَنَّ احَدٌ اذا لَمْ يَعْلَم الشّي‌ء انْ يَتَعَلَّمَهُ‌

؛ هيچ يك از شما در مورد

[1]. ميزان الحكمه، ج 4، باب 1702، ح 8040.

[2]. همان مدرك، باب 1705، ح 8058.