ب) گستره سؤالات‌

سؤالات و جواب‌هاى قرآنى، كه بر محور دوازده موضوع فوق دور مى‌زند، از زاويه ديگر به نُه گروه تقسيم مى‌گردد: برخى جنبه عقيدتى دارد، و بعضى پيرامون احكام شرعى و حلال و حرام سخن مى‌گويد، و برخى از آيات مذكور بر محور مسائل اخلاقى و مستحبّات- نظير انفاق و بخشش به ديگران- دور مى‌زند، و برخى ديگر جنبه تاريخى دارد، و بعضى جنبه فلسفى.

از گستره مباحث اين آيات، و موضوعات متعدّدى كه پيرامون آن بحث شده، استفاده مى‌شود كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مأمور بود به هر سؤالى پاسخ دهد، و لازمه اين مطلب آن است كه در اسلام سؤال بى‌جواب نيست. و لذا علما و دانشمندان به جوانان اجازه مى‌دهند سؤالات خود را بپرسند و روز به روز بر دانستنيهاى خود بيفزايند. انسان به هنگام تولّد از مادر، مجموعه‌اى از مجهولات بود و به موازات رشد جسمانى كه دارد با سؤال و پرسش از مجهولات خود مى‌كاهد و بر معلومات و دانستنيهاى خويش مى‌افزايد.

ج) اهميّت پرسش از نظر قرآن‌

براى پى بردن به اهميّت پرسش و پاسخ از منظر قرآن مجيد، كافى است آيه شريفه‌ «فَسئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَاتَعْلَمُونَ» [1] را مورد دقّت قرار دهيم. هر چند «اهل ذكر» در روايات اسلامى به اهل بيت عليهم السلام تفسير شده، [2] ولى بى شك منحصر به آن بزرگواران نيست، بلكه از آنجا كه آنها كامل‌ترين و عالم‌ترين افراد هستند، به آن بزرگواران تفسير شده است. ضمناً در سؤال كردن نبايد شرم كرد، زيرا ندانستن‌

[1]. سوره نحل، آيه 43، و سوره انبياء آيه 7.

[2]. تفسير برهان، ج 3، ص 423، ح 6029 به بعد.