چه به دست مى‌آورد، و هيچ كس نمى‌داند در چه سرزمينى مى‌ميرد؟ خداوند (نسبت به همه اين امور) دانا و آگاه است».

همان گونه كه در آيه فوق آمده، علم به پنج چيز انحصاراً در اختيار خداست: 1- اطّلاع از زمان آغاز قيامت 2- علم به نزول باران 3- آگاهى از جنين درون شكم مادران 4- علم به آن‌چه انسان در آينده انجام مى‌دهد 5- دانش زمان مرگ.

سؤال: چطور آگاهى از اين امور منحصراً در اختيار خداست در حالى كه سازمان هواشناسى از زمان نزول باران در مناطق مختلف خبر مى‌دهد، و متخصّصان سونوگرافى با استفاده از دستگاههاى مدرن، پسر يا دختر بودن جنين را تشخيص مى‌دهند، و حتّى بعضى از اولياى خدا از زمان مرگشان مطّلع هستند، مثل اين كه امام حسين عليه السلام مطابق رواياتى كه از حضرت رسول صلى الله عليه و آله به وى رسيده بود، مى‌دانست كه در سرزمين كربلا به شهادت خواهد رسيد. اين مطلب با آيه فوق چگونه جمع مى‌شود؟

در پاسخ اين سؤال مى‌گوييم: علم و آگاهى بر دو قسم است: 1- علم اجمالى 2- علم تفصيلى. ممكن است انسانها نسبت به برخى از امور پنجگانه اجمالًا اطّلاعاتى داشته باشند، ولى دانش تفصيلى آن فقط در اختيار خداوند است. انسانها پيش‌بينى مى‌كنند كه در فلان نقطه باران مى‌بارد، و در فلان مكان باران نمى‌بارد، ولى آيا از مقدار بارش باران، تعداد قطرات باران در مناطق مختلف، و ديگر جزئيّات مربوط به آن هم مطّلعند؟ علاوه بر اين كه در بسيارى از موارد پيش‌بينى‌هاى سازمان هواشناسى درست از كار درنمى‌آيد.

انسانها ممكن است پيش‌بينى كنند كه فلان جنين پسر است يا دختر، ولى آيا مى‌توانند تشخيص دهند كه زشت است يا زيبا؟ حسود است يا نه؟ ورزشكار خواهد شد يا نه؟ هوش و ذكاوت بالايى دارد يا نه؟ در زندگى خود موفّق خواهد