«ذبيحه يهود و نصارى حلال، امّا ذبيحه شيعه حرام است. زيرا آنها هنگام كشتن حيوان به جاى نام خداوند ذكر يا حسن و يا حسين سر مى‌دهند!».

متأسّفانه اين عالم‌نما حتّى يك كتاب فقهى شيعه را نديده است. زيرا در تمامى كتب فقهى شيعه از زمان حضرات معصومين عليهم السلام تاكنون، همه فقهاى ما گفتن نام خدا را لازم دانسته، و در هيچ كتابى آنچه ايشان گفته نيامده است. چطور امكان دارد شخص عاقلى چنين سخنى بگويد در حالى كه اين حكم الهى در متن قرآن مجيد آمده است. قرآن كه شيعه و سنّى ندارد.

حقيقت اين است كه آنها از فرط عصبانيّت متوجّه فتاواى دروغين خود نيستند.

هنگامى كه جوانان وهّابى با معارف سرشار از مهر و عطوفت و منطق و استدلال شيعه آشنا شده و گروه گروه به آن مى‌پيوندند، آنها عصبانى شده و عنان از كف داده، و چنين سخنان پوچ و بى‌اساسى بر زبان مى‌آورند.