2- يتيم‌هاى معنوى، كه از آنها به «ايتام آل محمّد» تعبير شده است. اينها شيعيانند كه دستشان به دامان امامشان نمى‌رسد. امام به منزله پدر است، و كسى كه دستش از دامان پدر كوتاه باشد يتيم است. سرپرستى و كفالت اين يتيمان بر عهده علما و دانشمندان دينى است. آنها كه در طول تاريخ غيبت حضرت ولى عصر عجل اللّه تعالى فرجه الشريف، ايتام آل محمّد را زير بال و پر گرفته و در مقابل شبهات دشمن از آنها دفاع كرده، و اجازه نمى‌دهند كه از راه حق منحرف شوند. و بى‌شك كسانى كه سرپرستى اين يتيمان را بر عهده دارند، از كافل الايتام نوع اوّل مقامى بس رفيع‌تر دارند. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در مورد يتيم‌هاى معنوى فرمود:

اشَدُّ مِنْ يُتْمِ الْيَتيمَ الَّذى‌ انْقَطَعَ عَنْ ابيهِ يُتْمُ يتيمٍ انْقَطَعَ عَنْهُ امامُهُ ... الا فَمَنْ هَداهُ وَارْشَدَهُ وَعَلَّمَهُ شَريْعَتَنا كَانَ مَعَنا فِى الرَّفيقِ الْاعْلى‌؛ شديدتر از يتيمى كه پدرش را از دست داده، يتيم (شيعه‌اى) است كه امام خود را از دست داده (و دستش از دامان وى كوتاه است) آگاه باشيد كسى كه اين ايتام معنوى دورافتاده از امامشان را هدايت و راهمايى كند و شريعت اسلامى را به آنها تعليم دهد، روز قيامت در بالاترين درجات بهشت همراه ماست». [1]

راستى اگر علماى شيعه نبودند و متحمّل اين زحمات نمى‌شدند، و علوم و آثار اهل بيت عليهم السلام را نسل به نسل به شيعيان نمى‌رساندند، و در مقابل بمباران شبهه‌افكنى‌ها و دروغها و تهمتهاى دشمنان دانا و نادان از آنان دفاع نمى‌كردند، اكنون شيعه در كدام وادى، حيران و سرگردان بود؟

دشمن لحظه‌اى از تبليغات مسموم و خطرناك خود دست برنمى‌دارد، و براى رسيدن به اهداف نامقدّس خويش حتّى از دروغ و تهمت ابايى ندارد. نمونه آن يكى از فتاواى اخير علماى وهابى سلفى تندروست؛ توجّه كنيد:

[1]. سفينةالبحار، ج 8، ص 742.