مى‌سازند. آن‌ها به نذر خود وفا مى‌كنند، و از روزى كه شرّ و عذابش گسترده است مى‌ترسند، و غذاى (خود) را با اين كه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» اطعام مى‌كنند. (و مى‌گويند:) ما شما را به خاطر خدا اطعام مى‌كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم. ما از پروردگارمان خائفيم، در آن روزى كه عبوس و سخت است!».

كتاب‌هاى فراوانى شأن نزول آيات مورد بحث را نقل كرده‌اند. مرحوم علّامه امينى در الغدير از 34 كتاب از كتب اهل سنّت‌ [1]، و مرحوم قاضى نوراللَّه شوشترى از 36 كتاب از كتاب‌هاى آنان اين مطلب را نقل كرده است. [2] بنابراين شأن نزول فوق در سرحدّ تواتر است.

برخى از بهانه‌جويان از اهل سنّت اصرار دارند كه سوره مذكور مكّى است، و در مكّه امام حسن و حسين عليهما السلام هنوز متولّد نشده بودند، در صورتى كه علما و مفسّران شيعه و اهل سنّت همان‌گونه كه گذشت شأن نزول مذكور را پذيرفته‌اند.

برخى ديگر گفته‌اند: چطور ممكن است انسان سه شبانه روز جز آب چيزى نخورد و زنده بماند؟ در حالى كه پاسخ اين سؤال روشن است و در عصر و زمان ما افراد فراوانى يافت مى‌شوند كه چهل روز فقط از آب استفاده مى‌كنند، و با استفاده‌

[1]. الغدير، ج 3، ص 107- به ده مورد از كتاب‌هايى كه الغدير شأن نزول فوق را از آن‌ها نقل كرده، توجّه كنيد: 1. نوادر الاصول، ص 64؛ 2. العقد الفريد، ج 3، ص 42؛ 3. الكشف و البيان، ص 427- 307؛ 4. مناقب خوارزمى، ص 180؛ 5. مطالب السّئول، ص 31؛ 6. نورالابصار، ص 14- 12؛ 7. فتح القدير، ج 5، ص 338؛ 8. روح البيان، ج 10، ص 268؛ 9. الاصابة، ج 4، ص 387؛ 10. الدّرّ المنثور، ج 6، ص 299.

[2]. احقاق الحق، ج 3، ص 157، به بعد- ده مورد از كتاب‌هايى كه احقاق الحق شأن نزول فوق را از آن‌ها نقل‌كرده، به شرح زير است: 1. كشّاف، ج 4، ص 169؛ 2. اسباب النّزول، ص 331؛ 3. معالم التّنزيل، ج 7، ص 159؛ 4. التّفسير الكبير، ج 3، ص 243؛ 5. تذكرة ابن الجوزى، ص 322؛ 6. كفاية الطّالب، ص 201؛ 7. تفسير قرطبى، ج 19، ص 129؛ 8. ذخاير العقبى، ص 102؛ 9. شرح نهج البلاغه ابن ابى‌الحديد، ج 1، ص 7؛ 10. تفسير علّامه نيشابورى، ج 29، ص 5112.