«لا فَضْلَ لِعرَبِىٍّ عَلى‌ عَجَمِىٍّ وَلا لِعَجَمىٍّ عَلى‌ عَرَبِىٍّ، وَلا لِاحْمَرَ عَلى‌ اسْوَدَ وَلا لِاسْوَدَ عَلى‌ احْمَرَ الّا بِالتَّقوى‌

؛ هيچ تفاوتى بين عرب و عجم و سياه و سفيد و سرخ وجود ندارد مگر به تقوا». [1]

اين همان چيزى است كه بشر امروزه به عنوان جامعه جهانى و تساوى همه قوميّت‌ها به دنبال آن است، و نتوانسته به آن عمل كند. در آمريكا هنوز مشكل سپاه‌پوستان حل نشده، زيرا هنوز سفيدپوستان آمريكا حاضر نيستند براى سياه‌پوستان تمام حقوق شهروندى را بپذيرند. در حالى كه اسلام اين مشكل را 1400 سال قبل حل كرده، و با صداى بلند گفته است: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِّنْ ذَكَرٍ وَأُنثَى‌ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ»؛ اى مردم! ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و شما را تيره‌ها و قبيله‌ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد؛ (اينها ملاك برترى نيست) گرامى‌ترين شما نزد خداوند باتقواترين شماست، به يقين خداوند دانا و آگاه است». [2]

احكام ديگر نيز همين‌گونه است. مثلًا در مورد شراب و قمار كه موضوع بحث ماست فرمود: «اين دو، بلاى بزرگى براى جامعه بشرى است».

در زمان نزول قرآن و عصر رسول اكرم صلى الله عليه و آله معناى اين جمله بخوبى قابل درك نبود، چون شرب خمر معمول و متداول بود، تا جايى كه برخى از مردم عصر جاهليّت آن را به عنوان مهريه زنانشان قرار مى‌دادند!

امّا امروزه ثابت شده كه شراب بلاى سلامت، جامعه بشرى، و معنويّات انسان است.

[1]. ميزان الحكمه، ج 11، ص 4817، باب 4163، ح 22398.

[2]. سوره حجرات، آيه 13.