بنابر اين هدف از خلقت هم بايد به مرحله‌اى برسد كه ديگر هدفى فوق آن هدف نيست، و از آيات قرآن اثبات خواهيم كرد كه آن هدف نهايى تكامل است كه معنى ندارد بپرسيم چرا متكامل شويم، براى واضح شدن مطلب دو مثال بزنيم:

1. از كشاورز سؤال مى‌كنيم چرا زمين را مى‌شكافى و بذر در درون خاك مى‌افشانى؟ در جواب مى‌گويد: براى به دست آوردن محصول مى‌پرسيم براى چه مى‌خواهى تحصيل محصول كنى؟ مى‌گويد: به بازار برم و بفروشم و خريد وسائل كنم. چرا؟ براى اين كه زندگى‌ام مرفه شود، براى چه؟ براى اين كه آبرومند باشم، اگر بار ديگر سؤال كنى، چرا مى‌خواهى آبرومند شوى مى‌گويد براى اين كه آبرومند شوم، يعنى به جايى رسيده كه هدفى بالاتر از آن براى او قابل تصور نيست.

2. از يك ديپلمه‌اى كه در صدد ورود به دانشگاه است، اگر سؤال كنيم چرا درس مى‌خوانى؟ مى‌گويد: براى رفتن به دانشگاه، براى چه؟ مى‌گويد براى اين كه شغل دلخواهم را كه مثلًا دكتر يا مهندس شدن است به دست آورم، براى چه؟ براى اين كه در جامعه در رفاه باشم و اين كه سربار جامعه نباشم، چرا مى‌خواهى رفاه پيدا كنى؟ براى آبرومند شدن و اين كه وجهه‌اى پيدا كنم، اگر بار ديگر از او سؤال كنيد باز همين جواب را تكرار خواهد كرد و يا به جوابى بالاخره مى‌رسد كه ديگر فوق آن غايتى و هدفى برايش متصوّر نيست، اين در جنبه مادى مسئله است در