21- حزن در سايه قرآن‌

21- يُحَزّنون به انْفُسَهُم‌

ترجمه: پرهيزكاران با خواندن قرآن جان خويش را محزون مى‌سازند.

شرح: پروادارندگان و متّقيان با خواندن قرآن خود را محزون مى‌گردانند، «حزن» را علماى اخلاق مثل مرحوم نراقى در جامع السعادات چنين تعريف نموده است:

«الحزنُ هو التحسّر و التَّألّم لفقد محبوب او فوت مطلوب»:

«حزن عبارت است از حسرت و ناراحتى براى از دست دادن شخصى كه محبوب انسان است، يا از دست رفتن چيزى كه مطلوب او است». [1]

حزن متقيان را مى‌شود، به دو گونه تفسير كرد: 1- حزن از وعده‌هاى عذاب الهى، و اينكه مبادا اين وعيدها و وعده عقابها گريبان‌گير آنها شود، زيرا اعمالى كه انجام داده‌اند، گرچه فى نفسه زياد است، ولى آنها به نظر قليل به آن نگريسته، و از عاقبت خود بيم دارند، و از اين رو با قرآن خواندن خود را متنبّه كرده و به ياد

[1]. جامع السعادات، جلد 3، صفحه 213.