فلسفه صبر چيست؟

فلسفه مهم صبر رسيدن به هدفهاى عالى است، انسان هر كار مثبتى بخواهد انجام دهد، چه بسا مواجه با مشكلات فراوانى است، اگر مى‌خواهيد مشكلى متوجه شما نشود، بايد كار نكنيد، اگر بخواهيد كتابى تأليف كنيد، مسلماً ايرادات و انتقادات فراوان و به قول معروف‌

«مَنْ صَنَّفَ فقد استهدف»:

«كسى كه تصنيف كرد خود را هدف و آماج گلوله‌هاى انتقاد قرار داده است» بايد بدانيد بجز با سپر صبر نمى‌توان اين تيرها را از خود دفع كرد.

آرى اگر بخواهيد بناى خيريه‌اى بنا كنيد، به دنبالش حرفها است، عده‌اى نق مى‌زنند كه براى وجهه‌دار شدن و يا كسب اموال بيشتر چنين كرده است، وقتى مسجد اعظم قم را مرحوم آية الله العظمى بروجردى آن مرد وارسته و بزرگوار مى‌ساختند، و الان ما از بركات آن استفاده كرده و اين همه مجالس درس و بحث و ارشاد و تبيين احكام اسلام را در آن مشاهده مى‌كنيم، خدا مى‌داند چقدر پشت سر اين مرد حرف زدند، كه وجوهات را خرج مى‌كند و مسجد مى‌سازد اين همه گرسنه در قم است و اين مسجد چيست كه اين سيد مى‌سازد؟ اگر صبر و حوصله نباشد انسان از كار خير صرفنظر مى‌كند، اگر بنا بود همه پولها را به گرسنگان دهند، پس هيچ مسجدى يا بناى خيره‌اى نبايد برپا مى‌شد، بايد بناهاى خيريه را ساخت و از آن طرف ريشه فقر و گرسنگى را نابود كرد، بايد برنامه صحيحى براى رسيدگى به امور بيچارگان تهيه كرد، نه بدون برنامه با كمك كردنهاى بى رويه، گداپرورى كنيم. مَثَل جالبى قديمى‌ها مى‌زدند، كه: روى هر گنجى افعى خوابيده و گنج كُنج ويرانه است، انسانهاى ساده‌لوح معناى مطابقى و تحت اللفظى را گرفته و لذا در ويرانه‌ها به دنبال گنج مى‌گشتند، مى‌گفتند: اول ببينيد، در كدام قسمت افعى خوابيده، همانجا گنج است، در حالى كه اين معناى‌

كنايه‌اى دارد، مراد اين است كه گنج‌