مى‌ستايند و مى‌گويند مبارك باد خانه جاودانى، و اين نيست مگر اينكه صبر جوهره تمامى عبادات است، و بلكه صبر ريشه تمامى اعمال اهل ايمان است، چنانكه از پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه وآله) سؤال شد ايمان چيست؟ فرمودند «الصبر». [1]

3- (أُوْلَئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَاماً): «آنها كسانى هستند كه درجات عالى بهشت در برابر شكيبائى و صبر آنها به آنها ارزانى و پاداش داده مى‌شود، و در آنجا با درود و سلام برخورد مى‌كنند». [2]

قرآن پس از برشمردن صفات دوازدهگانه بسيار والائى براى بندگان خاص خدا در جمع‌بندى همه اين آيه را ذكر مى‌كند؛ و در اين آيه نام صبر را مى‌برد، ولى اين صفت به عنوان صفت ديگرى نيست، بلكه اين صفتى است كه: خميرمايه و سرچشمه همه صفات قبلى است، صفتى است كه به منزله قوه فرماندهى در تحقق آن صفات فرمان مى‌راند، و چقدر جالب فرموده مولاى متقيان على (عليه السلام)

«عليكم بالصبر فإنَّ الصبر من الايمان كالرأس من الجسد و لا خير فى جَسد لا رأس معه و لا فى ايمان لا صبر معه» [3]

: «بر شما باد صبر و شكيبائى، زيرا صبر نسبت به ايمان مثل سر است به بدن، و خير نيست در بدنى كه سر ندارد، و نه در ايمانى كه صبر ندارد». چنانكه قوه فرماندهى بدن در سر قرار دارد، و بقاى بدن به سر است، بقاى ايمان هم به بقاى صبرى است كه به منزله سر براى پيكر ايمان است، اگر سر باشد مسلماً فرماندهى خواهد بود، و در نتيجه ترقى و تكامل و بارور شدن صفات‌

[1]. بحارالانوار، جلد 82، صفحه 137؛ ميزان الحكمة، جلد 5، صفحه 257.

[2]. سوره الفرقان، آيه 75 در اين آيه «غرفه» از ماده غَرْف (بر وزن حرف) به معنى برداشتن چيزى و تناول آن است و غرفة به چيزى مى‌گويند كه برمى‌دارند و تناول مى‌كنند و مانند آبى كه انسان از چشمه براى نوشيدن برمى‌گيرد (و بالا مى‌آورد) سپس به قسمتهاى فوقانى ساختمان و طبقات بالاى منازل اطلاق شده است و در اينجا كنايه از برترين منزلگاههاى بهشت است. تفسير نمونه، جلد 15، صفحه 170- 169.

[3]. نهج‌البلاغه، كلمه 79 فيض‌الاسلام و 82 صبحى صالح.