كه به صورت جذب نشده در بدن انسان باقى مى‌ماند، اين مواد اضافى هم بار سنگينى است براى قلب و ساير دستگاههاى بدن و هم منبع آماده‌اى است، براى انواع عفونتها و بيماريها، لذا براى درمان بسيارى از بيماريها، نخستين گام همين است، كه: اين مواد مزاحم كه در حقيقت زباله‌هاى تن انسان هستند، سوخته شوند و پاكسازى جسم عملى گردد. عامل اصلى تشكيل اين مواد مزاحم، اسراف و زياده‌روى در تغذيه و به اصطلاح پرخورى است و راهى براى جلوگيرى از آن جز رعايت اعتدال در غذا نيست، مخصوصاً در عصر و زمان ما كه بيماريهاى گوناگونى مانند بيمارى قند، چربى خون، تصلّب شرائين، نارسائيهاى كبد، انواع سكته‌ها، فراوان شده، افراط در تغذيه با توجه به عدم تحرك جسمانى كافى، يكى از عوامل اصلى محسوب مى‌شود، و براى از بين بردن اينگونه بيماريها راهى جز حركت كافى و ميانه‌روى در تغذيه نيست.

مفسّر بزرگ، مرحوم «طبرسى» در «مجمع البيان» مطلب جالبى نقل مى‌كند كه: هارون الرشيد طبيبى مسيحى داشت، كه: مهارت او در طب معروف بود، روزى اين طبيب به يكى از دانشمندان‌ [1] اسلامى گفت: من در كتاب آسمانى شما چيزى از طب نمى‌يابم، در حالى كه دانش مفيد بر دوگونه است: علم اديان، علم ابدان (و شما فقط علم اديان را دارا هستيد) او در پاسخش چنين گفت: خداوند همه دستورات طبى را در نصف آيه از كتاب خويش آورده است: «كلوا و اشربوا و لا تسرفوا» و پيامبر ما نيز طب را در اين دستور خويش خلاصه كرده است:

«الْمِعْدَةُ بيت الأدواء و الحمية رأس كل دواء واعط كل بدن ما عوّدته»:

«معده خانه همه بيماريها است، و امساك و پرهيز سرآمد همه داروها است و آنچه بدنت را به آن عادت داده‌اى (از عادات صحيح و مناسب) آن را از او دريغ مدار».

[1]. مراد (على بن حسين بن واقد) است.