در كنار خوان گسترده براى گلها لقمه‌اى برمى‌گيرند، اما اين نعمتها در قيامت فقط مخصوص مؤمنين است، زيرا آنجا جاى مخلوط شدن گلها با علف هرزه‌ها نيست، جائى نيست كه علفهاى هرزه هر كجا بخواهند رشد كنند، آنجا محدوده‌ها مشخص شده است، آنجا گلها در طرفى و علفهاى هر جائى و هرزه در طرفى از يكديگر ممتازند، آنجا مكانى نيست كه بتوان بر سر خوان سفره ديگرى نشست، (قُل هِىَ لِلذين آمنُوا فِى الحيوة الدُّنيا خالِصَةً يَوْمَ القِيامَةِ). [1]

در اينجا مطالبى را درباره استفاده از طيبات، زينتها و تجملات و عدم اسراف در آنها از تفسير نمونه ذيل آيه سوره 32 اعراف نقل مى‌كنيم:

زينت و تجمل از نظر اسلام‌

در مورد استفاده از انواع زينتها، اسلام مانند تمام موارد، حدّ اعتدال را انتخاب كرده است، نه مانند بعضى كه مى‌پندارند استفاده از زينتها و تجملات هر چند به صورت معتدل بوده باشد، مخالف زهد و پارسايى است (چنانكه دأب رهبانيت پيشگان مثل نصارى و صوفيه است) و نه مانند تجمل پرستانى كه غرق در زينت و تجمل مى‌شوند، و تن به هرگونه عمل نادرستى براى رسيدن به اين هدف نامقدس مى‌دهند. اگر ساختمان روح و جسم انسان را در نظر بگيريم، مى‌بينيم، كه: تعليمات اسلام در اين زمينه درست هماهنگ ويژگيهاى روح انسان و ساختمان جسم او است.

توضيح اينكه: به گواهى روانشناسان، حسّ زيبائى يكى از چهار بعد روح انسانى است، كه به ضميمه حسّ نيكى و حسّ دانائى و حسّ مذهبى ابعاد اصلى روان‌

[1]. احتمال ديگرى هم براى تفسير اين آيه آمده كه چون مواهب دنيوى آميخته با گرفتاريها و گاهى همراه با غمها و اندوه‌ها است در آخرت و سراى ابدى خالص از همه اين ناملايمات و ناگواريها در اختيار مؤمنين قرار مى‌گيرد، ولى تفسير اول كه در متن ذكر شده مناسب‌تر به نظر مى‌رسد.