كه در حصرت صيحه‌اى همّامى مى‌سوزند، چرا آه نكشند! و چرا غمگين نيستيم، چرا كلامى كه كالبدى را از جان تهى مى‌كند، در قلب ما تأثيرى نمى‌كند! كلام همان كلام است، پس عيب از كجاست!

به هر حال اميد است با مطالعه سخنان مولى و برداشت صحيح از «خطبه همّام» به سر منزل مقصود رهنمون گشته و زندگى خود را سامان دهيم. غفرالله لنا ولكم انشاءالله تعالى.

لازم به ذكر است كه در آخر هر فراز، يا هر چند فراز، اشعار عارف بزرگوار مرحوم الهى قمشه‌اى را كه در شرح خطبه «همام» سروده است، [1] آورده‌ايم، به اميد اين كه خوانندگان هرچه بيشتر استفاده كنند.

از آنجا كه انسان در معرض اشتباه و خطاست، اميدوارم خوانندگان عزيز خطاها را عفو و اين حقير را از راهنمايى و ارشادات خود بى‌بهره ننمايند. [2]

قم- اكبر خادم الذاكرين (خادمى)

27/ 7/ 69 مطابق با 28 ربيع‌الاول 1411 هجرى قمرى‌

[1]. اشعار عارف بزرگوار و بلبل گلشن راز مرحوم الهى، از ديوان ايشان تهيه شده است.

[2]. خوانندگان عزيز مى‌توانند به آدرس ناشر مكاتبه فرمايند.