بسم اللّه الرحمن الرحيم‌

[مقدمه مولف‌]

الحمدلله ربّ العالمين و الصلاة والسلام على خير خلقه محمّد وآله الطيبين الطاهرين المعصومين سيّمابن عمّه و وصيه اسداللّه الغالب على بن ابيطالب ولعنة اللّه على اعدائهم اجمعين الى قيام يوم الدّين.

سپاس خالقى را كه به مخلوقاتش لباس وجود پوشانيد؛ و انسان را از ميان آنهابا اين كه مقتضاى‌ (خُلِقَ الانْسانُ ضِعُيْفاً [1]) در نهايت ضعف بود، اشرف موجودات و گل سرسبد دستگاه آفرينش قرار داد و در كتاب تشريعش تقوى را ملاك برترى و كرامت او معرفى نمود (انَّ اكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللّهِ اتْقيكُمْ) [2] و با فرمان‌ «اتَّقُوا» امر كرد كه آن را با قلم اراده از مرحله ذهنيّت به مرحله عينيّت رسانند و در متن صفحات كتاب تكوين بنگارند تا زمينه مصاحبت با حق جل و علا را فراهم نمايند كه‌ (انَّ اللّهَ مَعَ الْمُتّقِين) [3]

سپس خود را به اين وصف ستود (هو اهل التّقوى واهل المغفرة) [4] و با

[1]. سوره نساء، آيه 28.

[2]. سوره حجرات، آيه 13.

[3]. سوره بقره، آيه 194.

[4]. سوره مدّثر، آيه 56.