يعنى: اى بنى هاشم! من در همه جا، و در همه مورد از شما هستم، شما برگزيده خداييد و جعفر طيار از شماست.

اميرمؤمنان على عليه السلام و حمزه شير خدا و (يگانه بانوى اسلام) دختر پيامبر و امام حسن و امام حسين عليهم السلام از شما هستند.

و اگر من از (بنى اميّه) هستم ولى در پيشگاه خدا از آنها (بنى اميّه) بيزارم!

وهمچنين ابوالفرج اصفهانى صاحب كتاب معروف (اغانى) و (مقاتل الطالبيين) و ابيوردى اموى شاعر مشهور صاحب (نجديات و عراقيات) و افراد ديگرى كه الآن اسامى آنها را به خاطر ندارم.

فراموش نمى‌كنم سابقاً هنگام تتبع در آثار اسلامى به عدّه قابل توجهى از شيعه كه همه از خاندان (بنى اميّه) بودند برخورد كردم كه الآن نظر به اينكه اين كتاب را بدون مراجعه جديد و بر اساس همان مطالعات و محفوظهاى سابق مى‌نويسم، نمى‌توانم نام همه را ذكر نمايم.

زمامداران و وزراى اسلام‌

از اين مرحله كه بگذريم و نظرى به زمامداران و اميران بزرگ و نويسندگان و وزراى معروف بيندازيم. در ميان آنها شخصيت‌هاى برجسته‌اى مى‌بينيم كه همه شيعه بودند يا تظاهر به تشيع مى‌كردند. [1] مانند: (فاطميين مصر) و (آل بويه)

[1]. حكومت ادريسيان، 170-/ 312 ر. ك: الشيعة والتشيّع، ص 137-/ 144.

حكومت علويان، 253-/ 316 ر. ك: الشيعة والتشيّع، ص 144-/ 148.

حكومت حمدانيان، 292-/ 394 ر. ك: الشيعة والتشيّع، ص 177.

حكومت فاطميان، 296-/ 555 يا 568 ر. ك: الشيعة والتشيّع، ص 160-/ 176؛ تاريخ عرب واسلام، تأليف اميرعلى، ص 487 به بعد؛ و كامل ابن اثير، ج 8، ص 8.

حكومت آل بويه، 322-/ 447 ر. ك: الشيعه والتشيّع، ص 148-/ 159؛ كامل ابن اثير، ج 8، ص 83.

حكومت صفويه 907-/ 1048 ر. ك: الشيعة والتشيّع، ص 189 به بعد