(سال دهم هجرى) بوده‌ [1]، و طبق نقل بعضى ديگر در غزوه تبوك (سال نهم هجرى) اتّفاق افتاده است. [2]

به روايتى در غزوه اوطاس يا غزوه حنين واقع شده (سال هشتم هجرى ماه شوال) [3] و به روايت ديگرى روز فتح مكه (سال هشتم هجرى ماه رمضان) صورت گرفته است. [4]

بعضى مى‌گويند پيغمبر صلى الله عليه و آله آن را در فتح مكه مجاز نمود و سپس پس از چند روز در همانجا آن را تحريم كرد! [5]

ولى معروف در ميان آنها اين است كه نسخ اين حكم در غزوه خيبر (سال هفتم هجرى) يا در عمرة القضاء (در همان سال در ماه ذى‌الحجه) رخ داده است! [6]

اگر ما تمام اين گفتگوها را به عنوان روايت بپذيريم بايد قبول كنيم كه اين موضوع پنج يا شش مرتبه حلال و سپس حرام شده، نه فقط دو مرتبه و سه مرتبه آنچنان كه دانشمند اهل سنّت «نووى» و بعضى ديگر در «شرح مسلم» گفته‌اند! [7]

اى علماى اسلام! اين چه بازى است كه بر سر مسائل دينى در آورده‌ايد؟! آيا هيچ عقلى اين روش را مى‌پسندد؟

[1]. سنن ابوداود، ج 2، ص 227؛ طبقات ابن سعد، ج 4، ص 348؛ سنن بيهقى، ج 4، ص 348

[2]. سنن بيهقى، ج 7، ص 207؛ الجامع لاحكام القرآن، ج 5، ص 130؛ مجمع الزوائد، ج 4، ص 264؛ فتح البارى، ج 11، ص 73

[3]. صحيح مسلم، ج 2، ص 1023

[4]. همان مدرك، ص 1025؛ مجمع الزوائد، ج 4، ص 264؛ سنن بيهقى، ج 7، ص 202؛ سنن دارمى، ج 2، ص 140؛ مصنف ابن ابى‌شيبه، ج 4، ص 292

[5]. سنن بيهقى، ج 7، ص 202؛ صحيح مسلم، ج 2، ص 1025

[6]. صحيح مسلم، ج 3، ص 1027؛ سنن ابن ماجه، ج 1، ص 630، ح 1961

[7]. شرح مسلم، ج 9، ص 180