ازدواج موقت يك ازدواج حقيقى است‌

آلوسى دانشمند معروف سنى در تفسير خود چنين مى‌گويد: «شيعه نمى‌تواند ادعا كند كه «زن متعه» جزء كنيز است، زيرا اين مطلب واضح البطلان مى‌باشد، و نيز نمى‌تواند ادعا كند زوجه و همسر محسوب مى‌شود، چه اينكه آثار و احكام «زوجيت» مانند ميراث، عدّه، نفقه و طلاق در حق او جارى نيست!!». [1]

راستى اين استدلال «آلوسى» بسيار عجيب است، شيعه مى‌گويد: همسر عقد موقت زوجه حقيقى است و اينكه آلوسى مى‌گويد لوازم زوجيت را ندارد كاملًا بى‌اساس و نادرست مى‌باشد زيرا:

اولًا: لوازم و آثارى را كه به آن اشاره كرده (از قبيل ميراث و نفقه و ...) اگر منظور اين است كه در تمام انواع نكاح اين لوازم و آثار وجود دارد، اين ادعا كاملًا مردود است، چه اينكه وجود اين آثار تنها براى يك نوع نكاح (نكاح دائم) قطعى مى‌باشد نه براى تمام اقسام نكاح.

واگر منظور اين است كه در غالب موارد نكاح، اين لوازم ثابت است، ما هم اين سخن را قبول مى‌كنيم ولى نبودن آنها در موارد ديگر (نكاح موقت) ضررى نمى‌زند.

از جمله شواهدى كه نشان مى‌دهد اين لوازم در تمام موارد وجود ندارد؛ اينكه مى‌بينيم در موارد زيادى زوجه ارث نمى‌برد و در عين حال زوجه است، مثلًا: زوجه‌اى كه كافر باشد ارث نمى‌برد، و نيز اگر كسى در حال بيمارى كه به مرگ او منتهى مى‌گردد زنى را عقد كند و قبل از همبستر شدن (دخول) با او بميرد همسرش از وى ارث نخواهد برد (با اينكه عقد در تمام اين موارد عقد دائم بوده است).

و به عكس مواردى را مى‌بينيم كه زوجيت به واسطه طلاق به كلى از ميان رفته‌

[1]. روح المعانى، ج 5، ص 7 و نيز ر. ك: الآلوسى والتشيع، ص 193 به بعد