عدّه‌اى از آنها با اينكه هنگام روزه داشتن از شدت تشنگى و ناراحتى وضع مزاجى وخيمى پيدا مى‌كنند باز حاضر نيستند روزه خود را افطار نمايند.

اين بود شرح كوتاهى درباره دو عبادت اسلامى كه تنها جنبه بدنى دارد.

3. زكات‌

زكات از نظر شيعه پس از نماز از همه عبادات مهمتر است، بلكه در بعضى اخبار ائمه اهل بيت عليهم السلام اين مضمون وارد شده:

«من لازكوة له لاصلوة له‌

؛ كسى كه زكات نمى‌دهد نمازش قبول نيست!». [1]

شيعه- مانند ساير مسلمانان- زكات را در «نُه چيز» واجب مى‌داند چهارپايان سه گانه (گوسفند- گاو- شتر) و غلات چهار گانه (گندم- جو- خرما- مويز) و «طلا و نقره» مسكوك. اينها موارد وجوب زكات است، در چند مورد هم مستحب مى‌باشد: مال التجاره، اسب، و كليه محصولات كشاورزى.

البتّه واجب شدن زكات در اين موارد نُه گانه شرايط و حد نصاب معينى دارد كه در كتابهاى مربوطه توضيح داده شده است.

تذكر اين نكته نيز لازم است كه تمام شرايط و قيودى را كه شيعه براى زكات قايل است لااقل با يكى از مذاهب چهارگانه اهل سنّت موافقت دارد.

مصرف زكات از نظر شيعه همان گروه هشت گانه‌اى هستند كه قرآن مجيد بيان كرده است آنجا كه مى‌فرمايد: «إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِى الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِى سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ»؛ صدقات [/ زكات‌] مخصوص نيازمندان و مستمندان و مأموران جمع‌آورى آن و براى جلب محبّت افراد غير مسلمان و براى (آزادى) بردگان، و (اداى) بدهكاران و در راه (تقويت آيين) خدا و واماندگان در سفر است». [2]

[1]. ر. ك: كافى، ج 3، ص 497، 2 و 5؛ من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 8، ح 26

[2]. سوره توبه، آيه 60