نيز در اين بحث دارد [1] كه در ملحقات كتاب مكاسب نيز به چاپ رسيده است.

2. العلّامة المحقّق شيخ الشريعة اصفهانى قدس سره. [2] 3. العلّامة النحرير النايينى قدس سره. [3] 4. العلّامة النراقى قدس سره. [4] كه هر يك از اين بزرگان در اين بحث به نتايج متفاوتى دست يافته‌اند؛ بعضى آن را به عنوان مدرك پذيرفته و در بسيارى از فروع فقهيه به آن استناد مى‌كنند.

بعضى ديگر پايه هاى آن را تخريب كرده و بر اين باورند كه نمى‌توان به اين قاعده اعتماد كرده و آن را مستقلًا مدركِ حكمى از احكام قرار داد.

بعضى ديگر آن را حكم قضايى دانسته، و تنها در ابواب قضا آن‌

[1]. كتاب «رسائل فقهيه»، ص 105. اثر مرتضى بن محمّد امين، شيخ انصارى. متوفاى 1281 ه. ق.

[2]. كتاب «قاعدة لا ضرر». اثر فتح اللَّه بن محمّد جواد اصفهانى، شيخ الشريعه. متوفاى 1339 ه. ق.

[3]. كتاب «رسالة فى قاعدة نفى الضرر». اثر ميرزا محمّد حسين بن عبدالرحيم غروى نايينى، متوفاى 1355 ه. ق (تقرير شيخ موسى بن محمّد نجفى خوانسارى، متوفاى 1363 ه. ق).

[4]. كتاب «عوائد الأيام فى بيان قواعد الأحكام»، ص 43. اثر احمد بن محمّد مهدى نراقى. متوفاى 1245 ه. ق.