متن خطبه فدكيه‌

الْحَمْدُ للَّهِ عَلى‌ ما انْعَمَ وَلَهُ الشُّكْرُ عَلى‌

خدا را بر نعمت‌هايش سپاس مى‌گويم، و بر توفيقاتش شكر

ما الْهَمَ وَالثَّناءُ بِما قَدَّمَ، مِنْ عُمُومِ نِعَمٍ‌

مى‌كنم، و بر مواهبى كه ارزانى داشته، ثنا مى‌خوانم. بر نعمت‌هاى گسترده‌اى‌

ابْتَدَأها، وَسُبُوغِ‌ [1] آلاءٍ [2] اسْداها [3]، وَتَمامِ‌

كه از آغاز به ما داده و بر مواهب بى‌حسابى كه به ما احسان فرموده. و بر عطاياى‌

مِنَنٍ‌ [4] والاها! جَمَ‌ [5] عَنِ الْاحْصاءِ عَدَدُها،

پى در پى كه همواره ما را مشمول آن ساخته. نعمت‌هايى كه از شماره و احصا بيرون است.

[1]. وسيع و فراخ در محاورات فصيح مى‌گويند: «ذرع سابغ»؛ زره رسا، نه دراز و نه كوتاه.

[2]. جمع «الى» نعمت.

[3]. «إسداء»: عطا، بخشيدن.

[4]. جمع «منت»، نعمت‌هاى گران‌قدر.

[5]. زياد.