روش بديع، جذاب و اقناع کننده‌اي در تفهيم و تبيين مباني ديني به کار گرفت و آن‌قدر مداوم، عميق و همه‌جانبه خدمت کرد که در همان زمان محدودِ عمر نسبتاً کوتاهش موفق شد همچون باغباني آگاه و بابصيرت، بوستاني از معارف ناب را به رويش و شکوفايي برساند؛ به گونه‌اي که امروز پس از يک ربع قرن، هنوز جامعه کاملاً نيازمند و تشنه آموزه‌هاي اوست. اکنون هم مردم از اين بوستان‌، گل‌هاي فضيلت مي‌چينند و با رايحه آن مشام ذهن و دل خود را نوازش مي‌دهند. اين نشانه آن است که او راه را بسيار خوب شناخته بود که موفق شد اين سرمايه‌هاي گران‌بها را در اختيارمان قرار دهد و ما همچنان بايد به دنبالش بدويم و به گرد راه او نرسيم.[1]

جويباري در کوير

ويژگي‌هاي مطهري از آن جهت ممتاز بود که در زمينه‌هاي معنوي و علمي رشد متوازن داشت. ايشان پس از آنکه تحصيلات خود را به پايان رسانيد و نزد استادان اخلاق، عرفان و سير و سلوک به درجاتي عالي رسيد، احساس کرد که حالا بايد از اين منابع ارزشمند، معادن غني و توانايي‌هاي روحاني استفاده کند. او بي‌گدار به آب نزد؛ خواست انجام وظيفه کند؛ اما متوجه شد جامعه به بينشي نياز دارد که سعادت آنها را در همه عرصه‌هاي فردي و اجتماعي تأمين ‌کند؛ پس چنين نتيجه گرفت که بهترين خدمت اجتماعي اين است که اسلام به‌درستي و بدون تحريف و افراط و تفريط شناخته شود و به مرحله اجرايي برسد. بصيرت درست و باور عميق، يقين ايجاد مي‌کند، و به نوبه خود، امنيت رواني، سلامت اجتماعي و رشد فرهنگي جامعه را تضمين مي‌نمايد.

ولي اسلام گستردگي فراواني در ابعاد گوناگون دارد و با توجه به شرايط مختلف جامعه؛ امکان دارد در برهه‌ و قلمروي بينش‌ ما نسبت به اسلام، جامع و هم‌سو باشد،