ويژگي‌هايشان براي مردم معرفي کرده‌اند، تا مردم چنين کساني را بشناسند و آگاه باشند که در دام نيفتند.[1]

شهيد آيت‌الله مطهري(رحمه الله) نيز با چنين افرادي برخورد داشت، زيرا هر کس بخواهد به منزله مصلح اجتماعي، رهبر ديني و ديده‌بان اعتقادي به عرصه‌هاي فرهنگي، تبليغي و اجتماعي گام نهد، خواه ناخواه با اين گونه افراد روبه‌رو مي‌شود. البته اين قشرهاي منجمد و متحجر، گروهي منحرف‌اند و براي رشد و بالندگي جامعه اسلامي و اسلام واقعي و راستين بسيار خطرناک. شهيد مطهري، اين خطرها را يادآور شده و هشدار مي‌دهد اگرچه علي(عليه السلام) را عبدالرحمن بن ملجم مرادي به شهادت رسانيد، ولي عامل اين حادثه ناگوار، جمود و خشک‌مغزي بود. خطر جمود را نبايد دست‌کم گرفت، زيرا کسي که عقيده‌اي متحجر دارد، از آنْ دفاع، و به طرف مقابل به گونه‌اي غير‌اصولي حمله مي‌کند. اين روش براي اسلام بسيار آسيب‌زاست و بدبيني و نفرت به‌ ‌وجود‌ مي‌آورد. با نگاهي به انديشه‌هاي استاد مطهري مي‌توان فهميد قشري‌گري، ويژگي‌هايي دارد که با آنها افراد اهل انجماد فکري و کلامي را مي‌شناسيم. از جمله اين ويژگي‌ها مي‌توان به موارد زير اشاره کرد:

۱. گذشته‌گرايي، مخالفت با نو‌آوري و پويايي، تعصب خشک و انعطاف‌ناپذيري؛

۲. بي‌اعتنايي يا نداشتن تحمل در برابر افکار ديگران؛ به رسميت نشناختن تفاوت‌هاي فکري قشرهاي جامعه و انتقاد ناپذيري؛