خويش، انديشه‌هاي چنين روشنفکراني را درباره مسائل اسلامي نقد کرد و لغزش‌هاي فکري آنان را، که بيشتر ناشي از آگاهي اندک اين قشرها از معارف اسلامي بود، آشکار ساخت. او به منزله کارشناس مسائل ديني و ديده‌بان ديانت، با دلسوزي و احساس تعهد، در واکنش به برداشت‌هاي نادرست عده‌اي، نظراتش را به شکل سنجيده و منطقي بيان کرد[1] و برداشت‌هايي را که با حقايق ديني و واقعيت‌هاي مسلم آيين اسلام تباين داشت، مردود اعلام کرد.[2]