خداست. در چندين جاى قرآن، از وى ياد و تجليل شده است. يكى از آيه‌هايى كه در «نكوداشت» پيامبر اسلام «سنگ تمام گذاشته»، در سوره احزاب است: إِنَّ اللهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيما؛[1] يعنى خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‌فرستند؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بر او درود بفرستيد و سلام گوييد ـ آن هم چه سلامى ـ و به طور كامل، تسليم فرمان او باشيد.

خدا و ملائكه‌اش بر پيامبر اسلام درود مى‌فرستند؛ بلكه به مردم نيز دستور مى‌دهد كه شما هم بر او درود بفرستيد؛ صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيما! پس «سنّت بزرگداشت» را خدا خود، بنا نهاده است.

ما بر نام امام، «صلوات» مى‌فرستيم؛ زيرا خدا فرموده است كه من بر بندگان شايسته «سلام» مى‌فرستم، شما هم «صلوات» بفرستيد! هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَكانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيما؛[2]يعنى او كسى است كه بر شما درود و رحمت مى‌فرستد و فرشتگان او نيز براى شما تقاضاى رحمت مى‌كنند تا شما را از ظلمت‌ها به سوى نور رهنمون شود؛ او با مؤمنان، همواره مهربان بوده است.

خدا، فقط بر شخص پيامبر و اهل‌بيت او «سلام» نمى‌فرستد؛ بلكه بر پيروان راستين پيامبر هم «صلوات» مى‌فرستد. ما نيز براى امتثال امر الاهى، از خداى متعال درخواست مى‌كنيم كه پروردگارا! به عزت و جلالت، صلوات و سلام‌هاى