هفتاد روز پس از اين ماجرا ـ يعنى دو ماه و چند روز پس از نزول آيه يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّك ـ رسول خاتم(صلى الله عليه وآله) رحلت كرد. مسلمانان جمع شدند تا جانشينى براى پيغمبر تعيين كنند. يكى گفت: «جانشين پيامبر، از مهاجران باشد!» ديگرى گفت: «از انصار باشد!» يكى از آن گوشه، «فريادزنان مى‌گفت: از هر دو طايفه، يكى از مهاجران و يكى از انصار، باشد! اين يكى با بانگ بلند مى‌گفت: «بايد از قريش باشد!»

تا جايى كه بنده مطالعه كردم، يك نفر نگفت كه پيامبر چه فرموده است. هيچ كس از قضيّه دو ماه پيش (نزول آيه تبليغ[1] و نصب جانشين در غدير خم) چيزى نگفت. يكى از آنان نگفت كه در آن روز، پيغمبر چه كسى را به جانشينى منصوب كرد! همه لب فرو بستند و حقيقتى بزرگ را كتمان كردند! راستى آنان كه مى‌خواستند جانشين تعيين كنند، چه كسانى بودند؟ اينان، همان‌هايى بودند كه بسيارى از آنان در ركاب پيغمبر جنگيده بودند. بسيارى از آنان، هنوز زخم جهاد بر