مسجد جعفرى ميسور

«ميسور» شهرى است در جنوب هند و در كنار بنگلور با اكثريتى هندو و اقليتى مسلمان و جمعى شيعه و مسجد بزرگى به نام جعفرى كه حاج‌آقا در آنجا سخنرانى كردند‌؛ مسجدى وسيع در محوطه‌اى بسيار سبز و دلنواز با گنبد و منارهايى بزرگ و بلند و درهاى چوبى منبت‌كارى شده با طرح گلو درخت، ويژه سبك هندى. ديدار از ميسور و مسجد جعفرى با دانستن چند نكته و ماندگارى چند تصوير همراه شد.

يكى جاده ميسور بنگلور، كه ناهموار بود با برخى كلبه‌ها و زاغه‌هاى دود زده و درهم شكسته در اطراف، و اين‌كه عدم اهتمام دولت به ترميم جاده‌هاى شهرى شايد دليلش توجه به گسترش خطوط راه‌آهن است كه بهترين و مؤثرترين و ارزان‌بهاترين اقدام ملى در ارتقاى وضعيت عمومى حمل و نقل است، و هند در اين باره بسيار موفق بوده وبزرگ‌ترين خطوط راه‌آهن آسيا و دومين راه‌آهن جهان را داراست كه روزانه ميليون‌ها تن انسان و ميليون‌ها تُن بار را جابه‌جا مى‌كند.

ديگرى ديدن رديف فيل‌ها و فيلبانان بسيار بود كه در امتداد جاده به سوى ميسور مى‌رفتند و آماده مى‌شدند براى جشن مهاراجه. در هند ديدن حيوانات متفاوت در كوچه و خيابان و پارك‌ها عادى است‌؛ ميمون و سنجاب و طوطى فراوان است به كثرت گربه و گنجشك ايران ما، گاو و شتر و فيل هم بسيار است بيشتر براى بار و مسافر. اما برخلاف تصور ما، حيوان و پرنده ملى نه فيل است و نه طوطى شكرشكن هندوستان. ببر ماده كه حيوانى است نيرومند، استوار، ترسناك و در عين حال زيبا و رنگارنگ و خيال‌انگيز، سمبل