دانش‌آموختگان حوزه علميه قم و از محصلان مؤسسه در راه حق بوده است‌؛ طلبه‌اى جوان و پرانرژى.

نماز ظهر را در همين مدرسه مى‌خوانيم به امامت آيت‌الله مصباح، در نمازخانه‌اى كه به مناسبت ايام ولادت حضرت على(عليه السلام) آراسته‌اند. هندى‌ها در اين سال‌هاى اخير رقيب جدى صنعت فرش دستبافت ايران بوده‌اند، و حتى با يارى نقشه ايرانى و كارگر ارزان هندى بازار جهانى ما را به شدت تهديد كرده‌اند با اين حال در اين چند روزه از اين دست‌بافته‌هاى هندى چيزى در مدارس و مساجدشان نديديم كه هيچ، حتى از فرش ماشينى هم خبرى نيست. زيراندازها بيشتر موكت است.

بعد از نماز، طلبه‌ها يك‌صدا و با نظمى خاص و آهنگى بلند با اندكى اصرار بر كشيدن هر واژه، دعاى ماه رجب را زمزمه مى‌كنند. با ناديده گرفتن ايرادهاى تجويدى قرائت، انصافاً هماهنگ و دلنشين مى‌خوانند. قرار است حاج‌آقا به تعدادى از طلاب ممتاز جايزه بدهند. به عنوان مقدمه سيدصفى‌حيدر صحبت مى‌كند‌؛ به هندى. خوش‌آمد مى‌گويد و حاج‌آقا را معرفى مى‌كند و مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى(رحمه الله) قم را. كم و بيش حرف‌هايش را مى‌فهميم. اردو آن قدرها هم دور از درك نيست. لابد به جهت استفاده بسيارش از واژه‌هاى فارسى‌؛ چيزى شبيه داستان زبان ما و عربى. اگر به اندازه فهم ما از اردو اينان فارسى بدانند، براى سخنرانى حاج‌آقا نيازى به مترجم نداريم.

بعد از سخنرانى، نوبت اهداى جوايز بود به طلبه‌هاى ممتاز.