شهادت دادند، آيا در اينجا نيز بايد مدارا کرد و يا قاضي بايد گذشت کند؟! در اينجا قرآن كريم مي‌فرمايد:

الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْكُم بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ؛[1] هريك از زن و مرد زناكار را صد تازيانه بزنيد و نبايد رأفت به آن دو شما را از اجراي حكم الهي مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ايمان داريد، و بايد گروهي از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده كنند.

به امر خداوند، بايد چنين كسي را در جلوي ديدگان مردم، و نه در زندان و مخفيانه، صد تازيانه زد تا جنبة بازدارندگي داشته باشد. پس، نبايد به نام رأفت اسلامي، از اجراي حدود الهي دست كشيد؛ بلكه در اينجا بايد از خود غلظت و شدت نشان داد. البته در شدت و غلظت نشان دادن هم بايد حدود الهي را رعايت كرد و از‌اين‌رو اگر كسي حتي يك ضربة تازيانه بيشتر بزند، بايد به خود او آن ضربه را بزنند.

پس، ما باید دراین‌زمینه بیشتر دقت کنیم و بدانيم كه هر مفهوم در كجا بايد استفاده شود. اشتباه کردن در جابه‌جایی این کلمات باعث می‌شود که انسان بصیرتش را از دست بدهد و فريب خورد. یک راه کسب بصیرت آن است که انسان افزون بر اينكه معارف ديني را درست بفهمد، نقشه‌های شیاطین را نيز درست بشناسد؛ در غير اين صورت اگر انسان معرفتش به