آشتي بدل کنيد و خدا و پيامبرش را اطاعت كنيد، اگر ايمان داريد»، و آياتي ازاين‌قبيل كاملاً اين جنبه از دين اسلام را ترسيم کرده است. اما از طرف ديگر هم، سخت‌گیری‌هایی در دين پيش‌بيني شده است. براي نمونه، فريضة جهاد، از جمله فرايض ديني است كه به مسلمانان امکان مي‌دهد دست به سلاح برند. به‌كارگيري سلاح نيز به‌هر‌حال منجر به ريختن خوني خواهد شد؛ چنان‌كه در تاریخ اسلام نيز در زمان پیامبر اکرمصلی الله علیه و آله، در خود مدینه عدة زیادی سر بريده شدند، كه بخش زيادي از آنها به دست امیرالمؤمنین علیه السلام بوده است. به علت پيمان‌شکني و سرپيچي بني‌قریظه و هم‌پيماني آنان با دشمنان اسلام، خداوند به پیامبرصلی الله علیه و آله دستور داد از آنها انتقام بگیرد. در زمان امیر‌المؤمنین علیه السلام نيز، در مدت کوتاه حکومت ظاهری ایشان، يعني چهار سال و نه ماه، سه جنگ بزرگ رخ داد كه در يكي از آنها بيشتر کسانی که در برابر حضرت علی علیه السلام ايستادند، پيش از آن، از اصحاب خود علی علیه السلام بودند. در جنگ نهروان، كساني كه بر روی علی علیه السلام شمشیر کشیدند، از کسانی بودند که در جنگ صفین و در جنگ‌های دیگر در رکاب علی علیه السلام بودند. خوارجِ نهروان افرادي به‌ظاهر مسلمان، مقدس، حافظ قرآن و نمازخوان بودند كه پینه بر پیشانی داشتند؛ اما همانان با امیرالمؤمنین علیه السلام جنگیدند و علي علیه السلام نيز بسياري از آنان را به قتل رساند؛ نه از بی‌نمازها، کافران، مشرکان و منافقان. زماني كه آنان برضد حكومت آن حضرت طغیان کردند تا آن را براندازند، حضرت چهار هزار نفر از آنها را کشت و آن‌گاه فرمود:

إِنِّي فَقَأْتُ عَيْنَ الْفِتْنَة؛[1] «من چشم فتنه را در‌آوردم».