نقش اجتماعي بسيج

آدمي پس از آنکه به مزيت‌هاي همزيستي با ديگر هم‌نوعان خود پي برد و دانست که در ميان گروه، بهتر و آسان‌تر مي‌تواند نيازهاي خود را برآورَد و استعدادهاي خويش را شکوفا سازد، به زندگي جمعي روي آورد و اَشکال زندگي جمعي او روز به روز گسترده‌تر و پيچيده‌تر شد. او براي شکار ابزار ساخت؛ از غارنشيني به صحرانشيني روي آورد؛ پس از دوره شکار، به اهلي کردن حيوانات و کشاورزي نيز پرداخت؛ روستاها پديد آمدند؛ سپس شهرها بنا شدند و در مراحل بعدي کشورها شکل گرفتند.

در اين ميان، با توجه به اينکه منابع طبيعي و سرزمين‌هاي حاصلخيز و قابل بهره‌برداري محدود بود، هم‌زمان با رشد جمعيت و گسترش جوامع انساني، تزاحم ميان منافع افراد و نيز گروه‌ها و جوامع فزوني مي‌گرفت و افراد و قبيله‌ها و احياناً کشورها براي به دست آوردن منابع بيشتر به همسايگان خود دست‌درازي مي‌کردند. به اين ترتيب، هم در درون جامعه و هم بيرونِ آن برخوردها و