آفريده و پرداخته شده است؛ و او بايد مراحل تكامل را در اين جهان بپيمايد تا به جايگاه راستين خود بار يابد: في مقعد صدقٍ عند مليكٍ مقتدر.[1]

اين باورِ راستين، از بسيجي كوهمردي مي‌سازد كه با تيزبيني و پرهيزگاري، از پس هر مشكلي بر مي‌آيد، و به بهترين وجه خود و جامعه خويش را در رسيدن به سعادت ياري مي‌كند. اين باور و اعتقاد بسيجي، در دوران دفاع مقدس، بيشتر در ميدان كارزار جلوه‌‏گر بود؛ اما روشن است كه اين جلوه‌ها تنها به عرصه‌هاي نظامي و جنگ و جهاد محدود نمي‌شود؛ بلكه در زمينه‌هاي بي‌شمار ديگري نيز امكان ظهور و بروز دارد: در ميدان فرهنگْ جلوه‌هايي دارد؛ در عرصه سياستْ جلوه‌هايي؛ در عرصه اقتصاد به گونه‌هايي رخ مي‌نمايد؛ و در عرصه‌هاي اخلاقي و مديريت و... نيز چهره‌هايي ديگر از خود نشان مي‌دهد.

از سويي دشمنان اسلام نيز چون از راه‌هاي نظامي نتوانستند راه به جايي برند و شگردها و تحريم‏هاي سياسي و اقتصادي‌شان نيز كارگر نيفتاد، پي‏بردند كه براي شكست نظام جمهوري اسلامي، ابتدا بايد فرهنگ ديني را تضعيف كنند و زير ساخت‏هاي اسلامي و شيعي امّت را سست و سپس ويران سازند، و تنها پس از آن است