مى كند. در اين بين، آنچه بيشتر به روحانيت مربوط است مقابله با دشمنانى است كه با ابزارهاى علمى و فكرى به جنگ نسل جوان ما آمده اند. دفع ساير خطرات بر عهده نهادهاى ديگر است. هر كسى بايد انگيزه ها، تمايلات و افكار خود را بررسى كند آيا بيشتر در فكر مشكلات خود و خانواده خود هستيم يا در فكر مشكلات اسلام و جامعه اسلامى؟ در فكر درآمد، رفاه و موقعيت اجتماعى هستيم يا معرفى صحيح اسلام به جهان؟ هر انسانى خود بهتر مى داند «بَلِ الاِنسانَ عَلى نَفْسِهِ بَصيرَةٌ».[1]

مسؤوليت روحانيت از ديگران سنگين تر است. اين بدان دليل است كه خدا در بين همه انسانها تنها بر جمع معدودى منّت گذاشته و وظيفه ابلاغ دين خالص خود را به آنها واگذار كرده است. پس بايد به وظيفه خود عمل كنند «اِنَّ اللّهَ يَأْمُرُكُم أَنْ تُؤَدُّوا الأَماناتِ اِلى أَهْلِها».[2] روحانيت، غير از مسؤوليتى كه به عنوان انسان بر عهده دارد، به عنوان مسلمان و شيعه و از همه مهمتر به عنوان عالِم دين و حامل امانات انبيا(عليهم السلام)مسؤول هدايت مردم است. بدين دليل است كه علما وارثان پيامبرانند. وظيفه اى كه پيامبران و ائمه اطهار(عليهم السلام) داشتند در زمان غيبت آنها بر دوش روحانيت است و نمى توان از زير بار اين مسؤوليت شانه خالى كرد وگرنه روزى خواهد گفت: «يا لَيتَنى كُنْتُ تُراباً»[3] و در آن صورت سودى نخواهد بخشيد.

روحانيت چون در راه تحصيل علم، بخصوص علوم اهلبيت(عليهم السلام)قدم گذاشته است به عنوان پاسدار ولايت، كه خداى متعال آن را به ما ارزانى

[1] سوره قيامه: 14.

[2] سوره نساء: 58.

[3] سوره نبأ: 40.