عقايد اسلامى، مى توان با همفكرى با يكديگر مشكلات موجود را حل كرد. پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)مى فرمايد: «اِذا كانَ يَومُ القِيمَةِ وُزِنَ مِدادُ العُلَماءِ بِدِماءِ الشُّهَداءِ فَيُرْجَح مِدادُ العُلَماءِ عَلى دِماءِ الشُّهَداءِ.»[1] اگر پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)قلم دانشمندان را از خون شهيدان برتر مى داند به دليل اهميت هدايت و ارشاد و سنگينى اين وظيفه است.

شناخت ما از اسلام از چند جهت داراى نقص مى باشد:

اول، شناخت ما از اسلام شناختى پراكنده است و رابطه منطقى مفاهيم گوناگونى را كه به اسلام نسبت مى دهيم نمى دانيم. فى الجمله اطلاع داريم كه يك سلسله مسائل اعتقادى به نام توحيد، عدل، نبوت، امامت، معاد و يك سلسله احكام عملى، اجتماعى، حقوقى، جزايى، سياسى و يك سلسله مسائل اخلاقى وجود دارد گرچه همه آنها را نيز نمى دانيم. ما اين مجموعه از مسائل را اسلام مى دانيم ولى توجّه نداريم كه بين اين مسائل رابطه اى حقيقى وجود دارد و همه اينها يك سيستم منسجم را تشكيل مى دهند كه از نقطه اى شروع و به نقطه ديگرى ختم مى شوند. در ميان آنها نيز حلقاتى وجود دارد كه پيوستگى و ارتباط آنها را كامل مى كند و نمى توان بعضى را از بعض ديگر تفكيك كرد و جداگانه مورد شناخت و بررسى قرار داد. كسى مى تواند اسلام را به شكل صحيح بشناسد، كه اين مسائل را در چنين سيستم منظم و منسجمى تفحّص نمايد در غير اين صورت، اطلاعات متفرقه اى را به دست آورده كه به هم مربوط نمى باشد و نتيجه آنها نيز اسلامى مُثله شده و دست و پا شكسته است مانند، يك پيكر بدون سر يا سر بدون پيكر كه سودى نخواهد

[1] محمدباقر مجلسى/ بحار الانوار، ج 2، باب 8، ص 16، روايت 35.