اسفل السافلين مى رود. گاهى ملكوتى مى شود و در محراب عبادت خدا را سجده مى كند يا در جلسه درس، مى نشيند يا به كارهاى علمى و تحقيقى مى پردازد و يا در باره اسلام مى انديشد و براى پيشرفت و خدمت به آن برنامه ريزى مى كند و زمانى حيوان صفت شده و به كارهاى حيوانى روى مى آورد. اين خطرها براى آدميزاد بوده و هست و هيچ فردى غير از معصومين(عليهم السلام) در برابر آنها مصونيت ندارد.

بنابراين، بايد مواظب خود باشيم كه به جاهاى خطرناك نزديك نشويم. بايد هميشه براى محرّمات مرزى قايل شويم و خود را از آنها دور نگه داريم. بايد مواظب باشيم و به اعمال خود مغرور نشويم، فريب وسوسه هاى شيطان را نخوريم و كارهاى بد خود را توجيه نكنيم. نگوييم ما براى انقلاب فلان كار و خدمت را انجام داده ايم و يا فلان مدت براى اسلام زندانى كشيده ايم، پس انجام فلان كار خلاف اشكالى ندارد، يك نگاه به نامحرم يا امثال آن گناه مهمى نيست غافل از اينكه همين گناهان كوچك، انسان را به پرتگاه جهنم مى كشاند. طلاب عزيز بايد سعى كنند خود را دلبسته مقام، منزلت و زخارف دنيوى نكنند و به دامهاى شيطانى گرفتار نشوند و ارزش وجودى خويش و كارهاى خود را درك نمايند، از اشتغال به كارهاى كم اهميت پرهيز كنند و فكر خود را در كارهايى متمركز كنند كه مى تواند از كار مسلمانان گره اى باز كند. وقتى فكر ما مى تواند مشكل گشاى كار مسلمانان باشد حيف نيست كه صرف كارهاى عبث و بچه گانه گردد؟

6ـ اهميت دادن به تحصيل

برادران عزيز جوان، پرتوان و با استعداد موقعيت خود را درك كنند و