شوند. اما اگر بدقت حساب كنيم كه البته بسيار هم مشكل نيست خواهيم دانست كه هر ثانيه از وقت انسان از همه جهان، با تمام ارزشهاى مادى آن، بيشتر است، تا آنجا كه ارزش آن بى نهايت و نامتناهى است. وقتى با يك لحظه از عمر مى توان چيزى را بدست آورد كه تمام شدنى نيست، پس آن با هيچ چيز ديگر قابل مقايسه نخواهد بود. بنابراين، هر لحظه از عمر ما از همه جهان بيشتر مى ارزد.

اين مسأله براى هر انسانى مطرح است، در هر شرايطى كه باشد ولى گاهى خدا براى اشخاص، گروهها يا ملتى، وضعيتى خاص پيش مى آورد كه ارزش آن چندين برابر افزوده مى شود يعنى، علاوه بر حسابى كه براى عموم مردم هست كه هر لحظه از عمر آنها بى نهايت ارزش دارد، ما در وضعيتى هستيم كه براى كمتر كسى در تاريخ چنين وضعيتى پيش آمده است، كه وجود آنها تا اين حد پرارزش شده باشد و بتواند آثار مهمى را به وجود آورد و از عمر خود استفاده هاى عظيم ببرد.

وقتى شيطان انسان را فريب مى دهد، سرگرم مى كند، عمر او را مى ربايد و خود فرد نيز براى عمر خود ارزشى قايل نمى شود مثل اين است كه كسى طلايى در دست داشته باشد و بخواهد آن را در بيابانى گم كند! چه حماقت بزرگى! امّا وقتى فرد طلا را گم مى كند مى تواند جستجو كند تا آن را بيابد يا اگر آن را به اشتباه در جايى گذاشت از ديگران بپرسد تا پيدا شود اما شخصى كه جوانى خود را صرف كارهاى بى فايده مى كند از آن بدتر است، چون هرگز امكان بازيافتن عمر و يا جبران مافات را ندارد.

مشكلات و مكايد شيطانى نبايد موجب ركود و جمود روحانيت گردد. انسان موجود بسيار عجيبى است در يك لحظه، چنان اوج مى گيرد كه به سوى عرش پر مى كشد و در لحظه ديگر، چنان سقوط مى كند كه به