سعى مى كنند اعتبار و ارزش روايات و احاديث را زير سؤال ببرند. آنها مى گويند: «درست است كه ناقل حديث در زمان ما موثّق است و منقولٌ عنه نيز حضرات معصومين(عليهم السلام)مى باشند ولى از يك سو، حدود سيزده قرن ميان ناقل و منقولٌ عنه فاصله افتاده است و بسيارى از ايادى دشمنان در اين اخبار دخل و تصرف كرده اند. از سوى ديگر، طبيعى است كه همچنان كه هر فروشنده اى سعى مى كند جنس تقلبى خود را با نشان معتبرى در معرض فروش قرار دهد، احاديث نيز به هر اندازه از نظر رجال و درايه معتبر باشد، باعث نمى شود كه بتوانيم به آنها اعتماد كنيم، زيرا ممكن است از احاديث جعلى باشد كه مارك معتبر را يدك مى كشد.»

دشمنان مى گويند: «اغلب اين احاديث را علامه مجلسى و ياران او در زمان صفويه جعل كرده اند تا به سلاطين تقرب جويند». آنان براى اثبات اين سخن خود به چند روايت مجعول يا به بعضى روايات كه معانى بلندى دارد ولى با سطح فكر مادى آنها سازگار نيست استناد مى كنند و بدين ترتيب، اخبار را به باد تمسخر گرفته و مى گويند: «اخبار شما آنهاست كه ساخته دست يهوديها، نصرانيها، بوداييها، استعمارگران، استبدادگران و... مى باشد».

آنان پا را فراتر گذاشته و حتى گستاخانه در باره قرآن كريم نيز ياوه سرايى مى كنند: ابتدا داستانهاى قرآن را به شكل سمبليك تفسير كردند مثلا، گفتند: «داستان هابيل و قابيل اشاره به اختلاف طبقاتى است». ساير مطالب قرآن را نيز، به همان ترتيب، تفسير سمبليك كردند و در اين راه تاكنون تلاشهاى فراوانى نموده اند.

آنها براى توجيه اين شيوه خود (تفسير سمبليك آيات قرآن) اظهار مى دارند كه اين كار ما شبيه كار عرفا و ائمه اطهار(عليهم السلام) در تفسير آيات