كار بايد استادن پيشقدم شوند. به عنوان مثال، چند نفر استاد و دانشجو شبهاى جمعه پس از نماز در مسجد دانشگاه گرد هم جمع شوند و يك بحث علمى را شروع كنند يكى كنفرانس بدهد و ديگران نقد كنند دوستانه در كنار هم بنشينند و در يك جوّ صميمى به مباحثه علمى بپردازند. ساير دانشجويان نيز وقتى آنها را ببينند ترغيب مى شوند كه در جلسات آنها شركت كنند و همان شور و شوق اوايل انقلاب در آنها زنده خواهد شد. در اين صورت، كارهاى فوق جنبه سياسى نيز نخواهد داشت تا برخى به دليل سياسى بودن آنها از مشاركت اجتناب ورزند. اگر در هر دانشكده اى چنين گروهى به وجود آيد كه با هم در ارتباط باشند و برنامه هاى خود را هماهنگ كنند و از امكانات استفاده كنند اميدى هست كه وضع دانشگاهها بهبود يابد وگرنه، فقط با يك پيشنهاد و اظهار درد مشكلى حل نمى شود.

جـ تشكيل هسته هاى منسجم و سراسرى در دانشگاههاى كشور: اين هسته ها بايد با هم در ارتباط باشند و به صورت شبكه اى درآيند مثلا، در يك دانشگاه از مجموع دويست نفر استادى كه وجود دارند، دست كم، درصدى از آنها متعهّد و علاقه مند به دين هستند در ميان دانشجويان نيز مى توان گروهى دانشجوى متعهد و حزب اللّهى پيدا كرد. بايد سعى شود كه نخست همين استادان و دانشجويان هسته اى تشكيل دهند و براى تقويت آن، بين استادان و دانشجويان، از لحاظ فكرى و عاطفى، ارتباط محكمى برقرار گردد: از طريق سخنرانيها، مقالات، سير مطالعاتى منظم و امكانات لازم ديگر، بنيه هاى فكرى و عقيدتى آنها تقويت شود. چنين گروهى مى تواند جوّ دانشگاه را قبضه كند و در اصلاح آن تأثير بسيارى بگذارد، همانگونه كه در اوايل انقلاب جوّ دانشگاه بيشتر در دست